EFFECT OF MULTIFOCAL CONTACT LENSES TO CONTROL MYOPIA

Iran university of medical science

Abstract:

اثر کنتاکت لنزهای مالتی فوکال در کنترل مایوپی محمد علی نخعی کارشناس ارشد اپتومتری مشکل مایوپی بسیاری از مردم جهان را تحت تاثیر قرار داده است .چندین مکانیزم برای کنترل مایوپی در بچه ها وجود دارد که شامل : استفاده از آتروپین رقیق شده ، ارتوکراتولوژی ، عینکهای تدریجی و استفادف از کنتاکت لنزهای مالتی فوکال می باشد. در بررسی های انجام شده مشاهده شده است که میتوان با استفاده از لنزهای مالتی فوکال در بچه های مایوپ ، پیشرفت مایوپی را آهسته تر نمود. چندین مطالعه در پنچ سال گذشته نشان داده است که استفاده از لنزهای مالتی فوکال با طراحی Center distance میتواند همزمان موجب آهسته تر شدن رشد طول قدامی خلفی چشم و آهسته تر شدن پیشرفت مایوپی شود کلمات کلیدی : لنزهای مالتی فوکال ، مایوپی

ویژین تراپی در درمان تنبلی چشم

optometrist

Abstract: به طور کلی رایج ترین روش درمان تنبلی چشم تصحیح عیوب انکساری وبستن مستقیم است این دو روش به صورت غیر فعال در درمان تنبلی چشم موثر هستند در حالیکه ویژن تراپی به صورت فعال باعث افزایش سرعت و شانس درمان می گردد برخی از اهداف ویژن تراپی شامل افزایش فیکساسیون مرکزی، تصحیح حرکات ساکاد و پرسوییت، افزایش دامنه و سهولت تطابق، شکستن ساپرشن وایجاد فیوژن حسی و حرکتی، افزایش حدت بینایی می باشد. درصورتیکه بیمار با تنبلی چشم به این درمان ها پاسخ مناسب نداد، می توان از روش های خاص دیگر استفاده کرد. مراحل درمان تنبلی چشم به صورت زیر است: 1.تصحیح کامل عیوب انکساری 2.بستن چشم 3.تمرین هماهنگی دست و چشم 4.تمرین رزولوشن بینایی 5.تمرینات فعال بینایی جهت تثبیت فیکساسیون مرکزی 6.درمان فیکساسیون غیرمرکزی 7.تمرینات فعال تطابقی 8.تثبیت دید دوچشمی نرمال 9.تعیین و تجویز روش های مناسب جهت حفظ درمان 10.تعیین ویزیت های دوره ای در مطب برای کنترل برگشت پذیری تنبلی چشم تصحیح عیوب انکساری بیمار معمولا با بستن چشم همراه می شود؛ قدیمی ترین وشناخته شده ترین درمان برای تنبلی چشم بستن مستقیم بدون عبور نور و به صورت کامل در چشم سالم است. از دیگر روش های ویژن تراپی می توان به تمرین فیکساسیون تک چشمی، تکنیک های foveal tag ، روش های Pleoptic وتمرینات دید دوچشمی اشاره نمود.

Oral fluoxetine in the management of amblyopic patients aged between 10 and 40 years old

Background and Aim: The objective of this study is to assess the efficacy of oral fluoxetine therapy in improving the visual function of amblyopic patients aged between 10 and 40 years old.

Methods: In this double-blinded, randomized, controlled trial (IRCT2016052428046N1; registered retrospectively), 40 eligible participants with anisometropic or mixed amblyopia were randomly assigned to either fluoxetine or placebo groups. Participants with anisometropia and logMAR best spectacle-corrected visual acuity (BSCVA) worse than 0.2 logMAR in the amblyopic eye or at least a two-line of difference in the BSCVA between the fellow eyes were included. Participants with significant ocular or systemic diseases were excluded. In both groups, the better eye of each patient was patched for 4 – 6 h a day during the study period. Participants in the treatment group were treated with oral fluoxetine for 3 months. Change in the Snellen BSCVA (after 3 months) was regarded as the primary outcome measure.

Results: Data from 20 participants in the fluoxetine group and 15 participants from the placebo group were analyzed (aged 11 – 37 years). The magnitude of improvement in visual acuity (from baseline to 3 months after treatment) was significantly higher in the fluoxetine group (0.240 ± 0.068 logMAR; 2.4 line-gain) compared with the control group (0.120 ± 0.086 logMAR; 1.2 line-gain).

Conclusion: This study suggests beneficial effects of fluoxetine in the management of adult and adolescent amblyopia.

Mohammad Hossein Sharif¹ , Mohammad Reza Talebnejad² *, Karim Rastegar³ , Mohammad Reza Khalili² , M. Hossein Nowroozzadeh²

1. Department of Neuroscience, School of Science and Advanced Technologies in Medicine, Hamadan University of Medical Sciences, Hamadan, Iran
2. Poostchi Ophthalmology Research Center, Department of Ophthalmology, Shiraz University of Medical Sciences, Shiraz, Iran
3. Department of Physiology, Shiraz University of Medical Sciences, Shiraz, Iran

تاثیر یادگیری ادراکی در آمبلیوپی

Abstract: آمبلیوپی یک ابنرمالی developmental است که ناشی از تغییرات فیزیولوژیکال در کورتکس بینایی و نقص در form vision می¬باشد. متعاقبا ابنرمالی دید دو چشمی در طی دوران sensitive در سال¬های اول زندگی تجربه میشود. در حالی آمبلیوپیا اغلب بهبود می¬باید که در سال¬های اول زندگی درمان شود. درمان مرسوم آمبلیوپی شامل: تصحیح هر گونه عیوب انکساری، برطرف کردن هرگونه کدورت مدیا، فیکس کردن با چشم آمبلیوپ که عمدتا با اکلوژن همراه است. در کلینیک عمدتا درمان آمبلیوپی برای کودکان و نوزادان انجام می¬شود. در حالی که در بچه های بزرگتز از 8 سال و بزرگسالان درمان اغلب انجام نمی¬شود. مطالعات اخیر نشان دادند که یادگیری ادراکی پتانسیل درمان آمبلیوپی را دارند، اگرچه زمان بحرانی برای پیشرفت طبیعی عملکرد بینایی خاتمه یافته است، اما مطالعات نشان دادند که پلاسیسیتی قابل توجهی در سیستم بینایی بزرگسالان وجود دارد. یادگیری ادراکی برای بهبود عملکرد وسیعی از وظایف عملکردی که به وسیله تمرین به¬دست می¬اید، می¬باشد. یادگیری ادراکی منجر به بهبود بسیاری از وظایف بینایی در بزرگسالان از قبیل visual detection, vernier acuity , motion و حساسیت کنتراست می¬شود. یادگیری ادراکی در واقع می¬تواند عملکرد بینایی را در آمبلیوپی تغییر دهد.

بررسی اثرات نور آبی بر روی چشم

کارشناس ارشد اپتومتری از دانشگاه علوم پزشکی ایران

Abstract:

 در سال های اخیر، مردم به طور فزاینده ای به آلودگی های نور بر روی چشم خود توجه می کنند. در طیف نوری قابل مشاهده، نور آبی با طول موج 415 تا 455 نانومتر نزدیک به دامنه نورآسیب زننده به چشم است. این نور آبی( با انرژی بالا ) از قرنیه و لنزعبور می کنند و با رسیدن به شبکیه باعث بیماری هایی مانند خشکی چشم ، آب مروارید، دژنراسیون ماکولا مرتبط با سن، حتی تحریک مغز، مهار ترشح ملاتونین و افزایش تولید هورمون های آدرنوکورتیک می شود که به طور مستقیم بر کیفیت خواب تاثیر می گذارد. بنابراين، اثر نور آبی بر روی چشم، نگرانی مهمی برای آينده است. ما در این مقاله مروری، اثرات نور آبی را بر روی بافت های چشم توصیف می کنیم و تحقیقات مربوط به آسیب های چشم و پیشگیری فیزیکی و درمان های پزشکی اثر این نور را بررسی می کنیم.

شیوع تنبلی چشم در بیماران سندرم داون با رنج سنی 10 تا 30 سال

MS student of optometry Iran University of Medical Sciences

Background and Aim:تعیین شیوع تنبلی چشم و عوامل موثر در ایجاد آن در بیماران با سندرم داون با رنج سنی 10 تا 30 سال است.

Methods: در این مطالعه 250 نفر از بیماران با سندرم داون در بیمارستان چشم پزشکی نور تحت معاینات کامل چشمی قرار گرفتند. در این گزارش شیوع آمبلیوپیا و ارتباط آن با عیب انکساری، انحرافات چشمی، کدورت عدسی، موقعیت پلک ها(توزیس) مورد بررسی قرار گرفت

Results: متوسط سنی نمونه ها 16.05± 4.82 سال بود که 53.0% آنان را مردان تشکیل داد. شیوع آمبلیوپیا توتال (اختلاف حدت بینایی 2 خط چارت یا بیشتر بین دو چشم) 11%( 95% CI: 9.65 to 12.35) و در چشم راست و چپ به ترتیب 34.3%و 33.1% بود. که شیوع آمبلیوپی توتال در مردان و زنان به ترتیب 5.10%و %16.70 بود( p= 0.001 شیوع هایپروپی برابر و بالاتر از 3 دیوپتر چشم راست در مواردیکه آمبلیوپی توتال داشته اند 19.6% (P= 0.000)که این مقدار در چشم چپ برابر(P= 0.000) 21.1% بود شیوع مایوپی برابر و بالاتر از 5 دیویتر چشم راست در مواردی که آمبلیوپی توتال داشته اند برابر 31.6% (P= 0.000) بدست آمد که این مقدار در چشم چپ برابر 33.3% (P= 0.000) بود. شیوع آستیگمات برابر یا بالاتر از 3 دیوپتر چشم راست درمواردی که آمبلیوپی توتال داشته اند برابر 13.7% ( P= 0.346) بود که این مقدار در چشم چپ برابر 20.0%) ( P= 0.001)بدست آمد .

Conclusion: این مطالعه نشان میدهد که درصد شیوع آمبلیوپیا در بیماران سندرم داون به نسبت افراد نرمال بیشتر است. فاکتورهای خطر آمبلیوپیا در این دسته از بیماران شامل هایپروپی بالا، استرابیسم به ویژه (ایزوتروپیا) و کدورت مدیا چشم (کاتاراکت) می باشد

PART-TIME VERSUS FULL-TIME OCCLUSION THERAPY FOR TREATMENT OF AMBLYOPIA: A META-ANALYSIS

Student Research Committee, Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran.

Abstract: Purpose: To compare full-time occlusion (FTO) and part-time occlusion (PTO) therapy in the treatment of amblyopia, with the secondary aim of evaluating the minimum number of hours of part-time patching required for maximal effect from occlusion. Methods: A literature search was performed in PubMed, Scopus, Science Direct, Ovid, Web of Science and Cochrane library. Methodological quality of the literature was evaluated according to the Oxford Center for Evidence Based Medicine and modified Newcastle-Ottawa scale. Statistical analyses were performed using Comprehensive Meta-Analysis (version 2, Biostat Inc., USA). Results: The present meta-analysis included six studies (three randomized controlled trials [RCTs] and three non-RCTs). Pooled standardized difference in the mean changes in the visual acuity was 0.337 [lower and upper limits: _0.009, 0.683] higher in the FTO as compared to the PTO group; however, this difference was not statistically significant (P = 0.056, Cochrane Q value = 20.4 (P = 0.001), I2 = 75.49%). Egger's regression intercept was 5.46 (P = 0.04). The pooled standardized difference in means of visual acuity changes was 1.097 [lower and upper limits: 0.68, 1.513] higher in the FTO arm (P < 0.001), and 0.7 [lower and upper limits: 0.315, 1.085] higher in the PTO arm (P < 0.001) compared to PTO less than two hours. Conclusions: This meta-analysis shows no statistically significant difference between PTO and FTO in treatment of amblyopia. However, our results suggest that the minimum effective PTO duration, to observe maximal improvement in visual acuity is six hours per day.

Comparison of possible risk factors in creation Consecutive Exotropia In patients with a history of congenital esotropia and acquire esotropia after Medial Rectus Recession surgery

Clinical Research Development Unit of Imam Khomeini Hospitals -Dr. Mohammad Kermanshahi and Farabi-kermanshah university of medical science-kermanshah-iran

Background and Aim: Consecutive Exotropia It may after esotropic surgery with the method Medial rectus recession at Patients with congenital and acquired esotropia may develop but the causes of exotropia may be different in the two groups This study was conducted to investigate this issue.

Methods: In this retrospective study, 23 patients because of Consecutive XT under surgery MR advancement unilateral or bilateral Were affected. The history of deviation before six months has been conceived as congenital esotropia and after six months as acquired esotropia . Visual acuity of the right eye and left eye, The reduction of which was more than two lines of amblyopia It was considered

Results: Standard deviation ± Mean age and age of esotropic time of operation were respectively 24.5±6.64 years , 7.04±2.53 It was years . In 15 patient (65.2%) They have had a congenital esotropic history And 8 patients (34.7%) had a history of acquired esotropia , The mean age of esotropic surgery in both groups was about 5 years. In this study, DVD was observed in 9 patients (39.1%) and lnferior Oblique Over Action in 10 patients (45.5%)

Conclusion: The risk factors for consecutive exotropia in the two groups congenital and acquired esotropia They are different As in the congenital esotropic group Dysfunction of the medial rectus muscle And in esotropic acquired group the amblyopia in one eye ,The most important risk factors Creator of exotropia have been. It seems that the function of the oculomotor reflex is due to the presence or absence of binocular vision in the two groups The reason for this difference is in two groups

Mehrdad Sadeghi¹ *, jalil omidian¹

بررسی میزان شیوع انحراف چشم به خارج در بین کودکان دبستانی شهر ایرانشهر

1. iranshahr university of medical sciences

Background and Aim: انحراف به خارج چشم میتواند باعث سرکوب بینائی وتنبلی چشم در سنین خردسالی گردد.در مطالعه مقطعی که برروی 370کودک دبستانی شهرستان ایرانشهر شد..

Methods: .تست کاور تست متناوب جهت بررسی انحراف برروی کودکان انجام گرفت.در کودکان مشکوک به تروپیا که به مطب بینایی سنجی ارجاع شده بودند تست cover uncover انجام ومیزان انحراف نیز به وسیله الترنیت پریزم کاور اندازه گیری شد.

Results: شیوع انحراف به خارج در بین کودکان دبستانی 27.02بود که %97.01آنرا اگزوفوریا و2.99%آنرا اگزوتروپیا تشکیل دادند.از نظر تفاوت جنسی اختلاف معنی داری بین انها دیده نشد.اما انحراف چشم به خارج در گروهای سنی اول ودوم دبستان بالاتر بود(p<0.0001).از میان89دانش اموز ارجاعی 72کودک (41پسرو31دختر)به درمانگاه مراجعه نمودند%75.31کودکان گروههای سنی مختلف دچار اگزوفوریای کمتر از 10پریزم دیوپتر و6.1%اگزوفوریای بیش از 10پریزم دیوپتر و 3.2% دچار اگزوتروپیا بودند.معاینه اسلیت لامپ وفاندوسکوپی در اکثر بیماران طبیعی بوده است (بترتیب 85.90و97.2). امبلیوپی در2.1%بیماران دچار انحراف خارج به چشم دیده شد.

Conclusion: در مجموع اگزوفوریا در میان کودکان دبستانی شیوع بالائی دارد ولی باافزایش سن بطور معنی داری کاهش پیدا میکند.در مقابل موارد اگزوتروپیا باافزایش سن تظاهر بالاتری خواهد داشت.

Rigid Gas Permeable contact lenses fitting

BSc, MSc, PhD candidate of optometry

Rigid Gas Permeable (RGP) contact lens is one of the selective choices for correcting the corneal astigmatism and the visual improvement; especially in patients with keratoconus. the ability of successfully fit RGP contact lenses is often what separates the good contact lens practitioner from average one. The intended relationship between the cornea and the back optic zone of the lens will depend on the fitting philosophy adopted. There are two Extreme positions that can be adopted: Lid attachment and Interpalpebral. Most lenses these days are fitted for an ‘alignment’ fit that is some way between the two extremes. It should be emphasized that there isn’t just one way of fitting RGP lenses, and the short history of rigid lenses contains examples of very flat and very steep. The idea is to fit the back optic zone in close alignment with the front surface of the cornea, with a uniform, thin tear film between the two. Overall mild fluorescein clearance with slit lamp examination should be achieved in align fit. The goal of a RGP contact lenses fitting is to provide good vision, comfort and normal physiological ocular response while wearing lenses. In addition to these goals it is also necessary to achieve an adequate wearing time.

Theses lenses make better quality of vision with correcting refractive errors especially high astigmatism. Therefore, it's important to know how to fit the RGP lenses to achieve optimal vision.