همکاران ارجمند سلام
بسیار خرسندم که بار دیگر فرصتی بوجود آمد تا بتوانیم بیشتر دانسته های خود را با یکدیگر به اشتراک بگذاریم. همه گیری جهانی بیماری کرونا تهدیدی جدی برای سلامت بشریت محسوب می شود، ولی این تهدید بزرگ و حیاتی هم می تواند فرصتهای جدیدی را برای همه افراد هوشمند ایجاد نماید. گسترش آموزشهای مجازی و ارتباطات متعدد از طریق پیام رسان های مختلف، می تواند بستری مناسب برای تبادل افکار، دانسته ها، مهارت و دانش ما با یکدیگر گردد.
کنگره سراسری اپتومتری همواره فرصتی بود تا چهره به چهره در کنار یکدیگر باشیم. یافته ها و روشهای متداول و معمول را با یکدیگر مرور کنیم و یافته های جدید را فرابگیریم. بیشتر بیاموزیم تا اپتومتریست توانمند تری برای جامعه خود باشیم. انرژی مثبتی از یکدیگر بگیریم و تا مدتها از این انرژی برای حل مشکلات بینایی و چشمی مراجعین از آن استفاده کنیم. اما امسال فرصت دیگری برای ما در دسترس است. فرصتی نوین و متفاوت؛ امسال می توانیم در هر جا و در هر ساعتی از شبانه روز به صورت برخط (online) و غیربرخط (offline) در همایش علمی در کنار دوستان و همکارانمان باشیم. هرچند که دشواری های بیشمار تهیه محتوی، چالشهای اداری، مشکلات نرم افزاری و سخت افزاری، اینترنت و سایر اتفاقات پیش بینی نشده هم برای مجریان این برنامه ها، هم برای سخنرانان و هم برای مخاطبان مشکلاتی را بوجود آورده؛ ولی این مشکلات حتما روزی خاطره ای جذاب از اثبات توانایی های ما خواهد بود.
به عنوان دبیر علمی آخرین همایش سراسری اپتومتری ایران در قرن چهاردهم هجری خورشیدی، تصور می کنم آنچه را که در توان داشته ایم برای برگزاری این همایش به طور مجازی انجام داده ایم. شاید کمترین نقش را در این توفیق گروهی برعهده من بوده است. بنابراین از همه همکاران و دوستانی که در کسوت سخنران، کادر اجرایی، مدیریت برنامه علمی، عوامل فنی و پشتیبانی صمیمانه سپاسگزارم. و حتما قصور و ضعف احتمالی این برنامه علمی برعهده من است، بنابراین نظرات سازنده و اصلاحی شما بزرگواران حتما می تواند چراغ راه آینده ما باشد.
دکتر جعفرزاده پور
بهمن ماه ۱۳۹۹